m. (-s), hij die eist, m.n. in het burgerlijk proces de partij die een rechtsvordering tegen een gedaagde instelt, waarin hij de rechter een vonnis vraagt, hetzij in de vorm van een veroordeling, hetzij in de vorm van een vaststelling of verklaring.
De eiser is in Nederland volgens art. 134 WBv bevoegd tot de afloop van het geding zijn eis te verminderen, te veranderen of te vermeerderen. Gedaagde kan zich tegen een verandering of vermeerdering verzetten, indien hij daardoor in zijn verdediging onredelijk wordt bemoeilijkt of het geding daardoor onredelijk wordt vertraagd. De rechter beslist daarop met spoed. Is gedaagde niet verschenen, dan is eiser niet bevoegd tot verandering of vermeerdering van zijn eis.
In België opent de inleidende vordering het rechtsgeding, maar bij tussenvordering is het geoorloofd in de loop van het rechtsgeding, hetzij de oorspronkelijke vordering te wijzigen of nieuwe vorderingen tussen de partijen in te stellen, hetzij personen die nog niet in het geding zijn geroepen, erin te betrekken (artt. 12 en 13 Ger. Wbk); zie nieuwe eis. Indien de tussenvordering de berechting van de hoofdeis te zeer zou kunnen vertragen, worden de twee vorderingen afzonderlijk berecht (art. 810 Ger. Wbk).
