(eindigde, heeft en is geëindigd),
I. onoverg.,
1. een einde nemen, niet verder gaan; zijn grens hebben: hier eindigt Leiden en begint Zoeterwoude; de reeks eindigt, vindt een einde; (van de tijd) het jaar eindigt op 31 dec.; niet voortduren, niet voortgezet worden: de onderhandelingen eindigden; de school eindigt om twaalf uur, gaat uit;
2. als einde hebben wat in een bep. genoemd wordt: het verhaal eindigt met zijn dood;
II. overg.,
1. een einde maken aan, ten einde brengen: zijn werk eindigen;
2. tot einde geven wat in een bep. genoemd wordt: hij eindigde zijn brief met een wens; ook abs.: ik eindig (mijn brief, opstel); om te eindigen, ten slotte, tot besluit;
3. (abs., pregn.) danken na de maaltijd: zullen we eindigen?
