[Gr. eforos, opziener], m. (eforen), titel van een hoge overheidspersoon in het antieke Sparta, die met vier anderen een college vormde dat belast was met het toezicht op de naleving van de wetten.
De eforen werden voor één jaar gekozen. Als plaatsvervangers van de koningen, vooral in tijd van oorlog, hebben zij grote macht verworven, m.n. sinds de 6e eeuw v.C. Zij controleerden zelfs de koningen en konden hen zo nodig in staat van beschuldiging stellen. Zij riepen de Raad der Ouden en de Volksvergadering bijeen en leidden de bijeenkomsten ervan. Tevens controleerden zij de staatsfinanciën en hadden zij een belangrijk deel van de burgerlijke rechtspraak in handen, terwijl zij ook toezicht uitoefenden op de zedelijke gedragingen der burgers. Voorts stonden zij aan het hoofd van de geheime staatspolitie, die vooral tot doel had de eloten in bedwang te houden. Ook hadden zij de leiding van de buitenlandse politiek.
