in de oudheid stad in Noord-Syrië, de huidige ruïneheuvel Tell Mardich, ca. 60 km ten zuidwesten van Aleppo. Ebla, sinds 1964 voorwerp van archeologisch onderzoek, bestaat uit een benedenstad, omringd door een 3 km lange aarden wal, en een centrale akropolis (doorsnede ca. 150 m) met het paleiskwartier en een tempel.
De stad bloeide zeker tussen ca. 2500-1600 v. C. Uit laag III (begin 2e millennium v. C.) zijn een deel van het paleis, diverse tempels en een indrukwekkend verdedigingsstelsel bekend geworden. In laag II (tweede helft 3e millennium v. C.) werd in 1975 in een vertrek van het paleis een grote bibliotheek ontdekt met ca. 15000 kleitabletten die na bestudering een nieuw licht kunnen werpen op de vroege geschiedenis van Syrië en Noord-Mesopotamië waarin Ebla een belangrijke rol speelde.
Een aantal teksten zijn tweetalige woordenlijsten die het mogelijk maken de eigen taal van Ebla (geschreven in het Mesopotamische spijkerschrift) te leren kennen; het is een vroege representant van de Noordwestsemitische taalgroep, waartoe ook Oegaritisch en Hebreeuws behoren. Men verwacht daarom van het materiaal ook nieuw inzicht in het taalkundig-culturele milieu waarin de aartsvaders wellicht geplaatst moeten worden.
LITT. P. Matthiae en G. Pettinato (in: Orientalia 44, 1975; p.337-374); P. Matthiae en G. Pettinato (in: The Biblical Archaeologist 39, 1976).
