m. (-en), boekdrukinkt waarbij de drager van de verf lichaampjes, het vernis, gekleurd is door olievrije teerverven.
Bij dubbeltooninkt wordt aan het vernis een zodanige consistentie gegeven, dat het een weinig op het papier uitloopt, en een kleine kring om letter en rasterpunt vormt en daardoor een licht tinteffect geeft. Deze inkt wordt gebruikt bij werk in één drukgang, en vooral bij rasterclichés.