Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 27-08-2021

Droezen (druzen)

betekenis & definitie

religieuze sekte, tevens volksstam (ca. 200000 zielen) in Libanon, Syrië (vooral in de Dzjebel ed-Droez) en enkele plaatsen in Noord-Israël. Zij zijn genoemd naar al-Darazi (Arabisch: Doeroes, f1019), die de Egyptische kalief Al-Hakim (996-1021) voor een incorporatie van God hield en daarom naar Syrië moest vluchten.

De leer van de Droezen bevat islamitische, platonische en christelijke elementen. Hoewel vele boeken van de Droezen bekend zijn, hebben zij hun geloofsgeheimen goed bewaard. Een kleine minderheid onder hen, de oekkal (wetenden) kennen de geheime leer, de anderen heten de djoehhal (onwetenden). Het is de Droezen toegestaan om veiligheidsredenen omtrent hun geloof te huichelen (ketman). Zij mogen zich dus voordoen als christen, wanneer christelijk geloof wordt vereist, of als communist wanneer een regiem dit zou opleggen. Doordat de Droezen onder een feodaal systeem leefden, traden doorgaans slechts enkele aanzienlijke geslachten op de voorgrond.

Daaruit kwamen ook de vorsten (emirs) voort. Toen de Turken Syrië in 1517 veroverden, werd de emir verplicht tot tribuutbetaling, maar behield het bestuur over de Droezen. Ook na de mislukte poging van emir Fachreddin (f1635) de Turken uit Syrië te verdrijven, behielden de Droezen autonomie. In de 19e eeuw splitsten de Turken in verband met de strijd tussen Droezen en maronieten Libanon in een noordelijk deel onder christelijk bestuur en een zuidelijk deel onder de Droezen-emir. Daarna braken opnieuw bloedige twisten uit, vooral in 1845 en 1860. Nadat Syrië in 1920 Frans werd, kwamen de Droezen in 1925 in opstand tegen Frankrijk dat hen in 1926 onderwierp. Tijdens de oorlog van de omliggende islamitische staten tegen Israël kozen de Droezen in Noord-Israël de zijde van Israël.

LITT. P.K.Hitti, The origins of the Druze people and religion (1928); J.N.D.Anderson, The personal law of the Druse community (1950); R.Köhert, Ein Abriss der Drusenlehre (Studia Biblica et Orientalia lil, Analecta Biblica 12, 1959); S.de Sacy, Exposé de la religion des Druses (2 dln. 1838, herdr. 1964).

< >