m. (-en),
1. zetel met drie voeten;
2. schraag, voetstuk, statief met drie benen of voeten; treeft.
In het oude Griekenland was de drievoet oorspronkelijk een kookketel die op drie poten boven het vuur werd gezet; hij werd vaak als prijs bij wedstrijden uitgeloofd en was het wijgeschenk bij uitstek, meestal vervaardigd van edele metalen. In het bijzonder werd de drievoet gewijd aan Apolloon te Delfi, waar de Pythia bij haar voorspellingen op de drievoet plaats nam. De drievoet werd symbool van de mantiek. De beroemdste was de drievoet van verguld brons die door de Grieken na de Slag bij Plataiai (479 v.C.) in Delfi werd opgericht; een gedeelte is bewaard gebleven in de zgn. Slangenzuil te Istanbul. Zie orakel.
LITT. W.B.Kristensen, De Delphische drievoet (1925); F.Willemsen, Dreifusskessel von Olympia (in: Olymp. Forsch. III, 1957).
