v., gespecialiseerde opvoeding gericht op doofblinden, die door hun dubbele handicap niet in staat zijn het gebruikelijke onderwijs voor blinde of voor dove kinderen te ontvangen.
Er bestaan verschillende vormen van communicatie met de doofblinde, afhankelijk van de eventuele resten van gehoor en/of gezichtsvermogen. Veel gebruikt is het handalfabet, waarbij de verschillende letters in de hand worden gespeld. Verder de vibratiemethode, waarbij de doofblinde met de vingers de spraakvibraties op het gezicht van de spreker voelt. Het aantal doofblinde kinderen dat voor opvoeding in aanmerking komt, is relatief gering: in 1971 waren er in West-Europa ca. 300 kinderen opgenomen in instituten. In het Ned. doveninstituut te Sint-Michielsgestel bestaat een afzonderlijke afdeling voor doofblinde kinderen.
LITT. A. Löwe en B. Westermann, Bibliogr. des Taubblindenwesens (1969); Deaf-blind children and their education (1971).
