v./m. (-en), (ook: uitzetvoeg), in metalen of betonnen constructies de voeg die men aanbrengt om belasting ten gevolge van temperatuurwisseling op te vangen.
Dilatatievoegen worden in een constructie aangebracht om te voorkomen dat uitzetting of krimping daarin scheuren zou kunnen veroorzaken. De onderlinge afstand (bij beton kleiner dan bij baksteen) en wijdte van de dilatatievoegen hangen af van het materiaal en de grootste wisseling in belasting en temperatuur die kan voorkomen. Bij betonconstructies, o.a. ook bij betonwegen, wordt de dilatatievoeg aangegoten met bitumineus materiaal, dat elastisch is, dan wel af gedicht met voegstroken van rubber. Ook geschiedt de afdekking soms met ijzeren platen, die over elkaar schieten, terwijl bij bruggen met grote overspanning de dilatatievoegen zo wijd kunnen worden, dat voor afdekking een meer ingewikkelde constructie wordt vereist. Meestal gebruikt men de term dilateren als het uitzetten en krimpen zich in horizontale richting voordoet, of voor kan gaan doen. In verticale richting spreekt men van zetten en past men een zetvoeg toe.
