o. (-sen), rechtsgeding tegen een dier of dieren.
Dierenprocessen zijn vermoedelijk in de 13e eeuw in Frankrijk in zwang gekomen en van daaruit verbreid over West-Europa. In het canonieke recht is de rechter vooral opgetreden tegen groepen van dieren, die een plaag vormen (muizen, ratten, mieren); de straf bestond meestal uit de kerkelijke ban. De wereldlijke rechter is altijd opgetreden tegen het individuele dier, dat in het proces werd behandeld als was het een met een rechtsgeldige wil behept wezen die de geïncrimineerde handeling had kunnen nalaten. In de Lage Landen kwamen zij weinig voor.
LITT. E.P.Evans, Criminal prosecution and Capital punishment of animals (1906); E.L.de Kerdamiek, Les animaux en justice (1925); H.v.Hentig, Die Strafe I (1954).
