[Gr. dialysis, ontbinding], v.
1. scheiding van stoffen in kristalloïden en colloïden ;
2. (geneeskunde) tot de dood leidend verval van krachten.
Dialyse berust op de veel snellere diffusie van opgeloste kristallijne stoffen dan van opgeloste colloïden door wanden, die zelf uit colloïden bestaan. Wordt b.v. een oplossing die zowel suiker als eiwit bevat, door een dierlijk membraan of perkamentpapier gescheiden van zuiver water, dan zal dit laatste na betrekkelijk korte tijd reeds een merkbare hoeveelheid suiker bevatten, maar geen eiwit. De diffusiesnelheid van deze laatste stof door de colloïdale wand is zo gering, dat zij vrijwel geheel en al wordt tegengehouden. Dit berust op het feit, dat het volume van de colloïdale deeltjes veel groter is dan dat van de moleculen.
