v. (-en),
1. het dekken: bij leien daken onderscheidt men enkele of Duitse en dubbele of Engelse het alsnog door goedkeuring of bevestiging van kracht doen worden van nietige of onvolkomen handelingen;
2. bedekking: zonder kleed of dekking;
3. metaal waartegen bankbiljetten gewisseld kunnen worden; zekerheid voor een crediteur; activa die ter nakoming van een verplichting worden verbonden; geld voor een wissel;
4. bescherming tegen vuur en/of waarneming door de vijand; in engere zin: natuurlijke of aangelegde versterking: zoeken; (bij uitbreiding) bescherming: onder dekking van de nacht.
economie. Dekking is in het algemeen datgene waardoor men in staat is zijn financiële verplichtingen na te komen. Bij kredietverlening vormt de dekking een vorm van zekerheid voor één of meer kredietgevers. Bij zakelijke zekerheid krijgen bepaalde schuldeisers op bepaalde vermogensbestanddelen een voorrecht als de schuldenaar, die overigens met zijn gehele vermogen voor iedere schuld aansprakelijk is, zijn verplichtingen niet zou nakomen. B.v. hypotheekverlening, verpanding van roerende goederen, vorderingen of effecten, en cessie van vorderingen tot zekerheid. Persoonlijke zekerheid als dekking is borgstelling.
Voor dekking van de centrale bank dekkingsvoorschriften. De dekking van particuliere bankinstellingen is ten dele een kwestie van bankpolitiek, maar ook vak van voorschriften door de centrale bank. Bij de rijksbegroting moeten de middelen tot dekking van de uitgaven worden aangewezen, d.w.z. moet worden aangeduid, uit welke belastingen of andere bronnen van inkomsten die uitgaven zullen worden bestreden.
vestingbouwkunde. Het te velde aanleggen van versterkingen noemt men ingraven. Zo spreekt men van gevechtsdekkingen, b.v. een schuttersput, mitrailleuropstelling, en voorts van schuilplaatsen en loopgraven. Bij deze veldversterkingen staat dekking van de troepen meer op de voorgrond dan het verzekeren van ononderbroken eigen vuuruitwerking. Permanente dekking wordt veelal reeds in vredestijd gewoonlijk hetzij in metersdikke gewapend-betonconstructies uitgevoerd, hetzij door diepe, ondergrondse uitgraving verkregen. Bekend geworden zijn o.a. de Duitse onderzeebootbunkers aan de Atlantische Oceaan in de Tweede Wereldoorlog en de naoorlogse ondergrondse kernbomvrije vliegtuigen vlootbases in Zweden.
Voor intercontinentale kernwapensystemen (lanceerinrichtingen met verbindings-en gevechtsleidingscentrales) worden wel duurzame dekkingen geconstrueerd (zgn. hardening). De lanceerinrichtingen van de lange-afstandsraketten met zgn. atoomkop als springlading worden dan in verticale gewapend-betonsilo’s met beweegbaar bomvrij deksel geheel ingegraven.
