Ovide, Belg. pedagoog en psycholoog, *23.7.1871 Ronse, ♱ 12.9.1932 Brussel. Decroly studeerde medicijnen te Brussel, Berlijn en Parijs.
In 1901 richtte Decroly een eigen school op voor abnormale, in 1907 een school voor normale kinderen en laboratoria voor zijn psychopedagogische onderzoekingen. Zijn standpunt hierbij was: de school voor het leven door het leven. In 1920 werd hij hoogleraar in de kinderpsychologie. Decroly heeft zelf geen synthetisch werk nagelaten; zijn opvattingen liggen verspreid in talrijke artikelen en mededelingen op congressen. Belangrijk zijn zijn studies over psychogenese en zijn bijdragen tot de pedagogiek en de didactiek, zoals het bestuderen van de belangstellingscentra in het onderwijs. Bekend is vooral zijn opvatting over de globalisatie bij het kind, die betoogt dat het kind eerst een totaal overziet, en daarna pas de delen onderscheidt.
Hij heeft de globalisatie toegepast op verschillende leervakken. Bekend is zijn audio-visuele methode voor het lezen. Ook gingen zijn onderzoekingen uit naar beroepskeuze en testpsychologie. Het Belg. leerplan van 1936 draagt zijn stempel. Ook in Nederland heeft hij invloed gehad. Werken: Vers l’école renovée (1921; met G.Boon),Le traitement et l’éducation des enfants irréguliers .(1925), La fonction deglobalisation et l’enseignement (1929), Les tests individuels et les tests simultanés (1932).
Litt. G.Santomauro, O.Decroly (1964); Hommage a O.Decroly, Bibliogr. de son oeuvre (uitg. Min. Nat. Opv. en Cult.; 1964); W.A.Liefland, Decroly en de Decrolyschool (1968).
