(decriminaliseerde, heeft gedecriminaliseerd), het streven om aan sommige handelingen die in de wet als misdrijf worden genoemd, het karakter van strafbaar feit te ontnemen en andere juridische vormen te scheppen, waarmee het conflict dat als gevolg van het misdrijf is ontstaan, kan worden opgelost.
Het streven naar decriminalisering is gegrond op het inzicht dat een strafrechtelijke veroordeling meestal negatieve bijgevolgen heeft, zoals sociale stigmatisering, die weliswaar niet bedoeld worden, maar die onevenredig zwaar op een veroordeelde kunnen drukken. Er is in het strafrecht een langzame decriminaliseringstendens werkzaam. Zo zijn enkele seksuele delicten uit de wet verdwenen. Het meest in aanmerking komen wellicht kleine vermogensdelicten. Men onderscheidt meestal decriminalisering en depenalisering. Het laatste is het schrappen van een misdrijf uit het wetboek, en decriminalisering is daarvan natuurlijk het gevolg.
Litt. Strafrecht terecht?, over dekriminalisering en depenalisering (1972); B.Snel, Over kriminalisering (in: Ned. Tijdschr. voor Criminologie, 1975).
