[Fr.], v./m.,
1. ont-, opheffing;
2. vrijspreking; kwijting, ontheffing, m.n. ontslag van de aansprakelijkheid voortvloeiende uit een gevoerd beheer (e);
3. getuige à decharge, die van de zijde van de beklaagde te zijner ontlasting wordt voortgebracht.
Decharge wordt verleend aan een orgaan van een rechtspersoon (b.v. door de algemene vergadering van een vereniging aan het bestuur) of aan een natuurlijk persoon, b.v. een voogd. De decharge is slechts van kracht voor die bestuurs- en beheershandelingen, welke ter kennis zijn gebracht van degene wiens belangen behartigd werden.
