v./m. (-en), (ook: polycystische nier), een nieraandoening. Een cystenier is vrijwel altijd een dubbelzijdige aandoening, gekenmerkt doordat de afvoergang van de glomerulus geen contact heeft met een nierbuisje (nier).
De afwijking is aangeboren, met een sterke erfelijke factor. Ca. 30 % van de gevallen wordt gezien bij pasgeborenen, waarvan de meerderheid dan nog bestaat uit doodgeborenen met vaak nog andere aangeboren misvormingen. De overige gevallen zijn patiënten die tot ongeveer hun 40e jaar schijnbaar gezond zijn maar dan toch na een paar jaren van toenemende nierinsufficiëntie nog vrij snel sterven. Tot die tijd heeft de als regel kleine hoeveelheid normaal nierweefsel door hyperfunctie (compensatie) nog kunnen voorkomen dat een fatale ontoereikendheid optrad. De nieren zijn zeer sterk vergroot, en bestaan oppervlakkig en op de sneevlakte uit kleine en grote holten, terwijl geen normaal nierweefsel te herkennen is. Bevat een nier slechts enkele cysten, dan is dit geen ziekte maar een onschuldige, niet progressieve misvorming.
