v. (-s), resonantie van een geladen deeltje in een magnetisch veld met een elektrisch wisselveld. De cyclotronresonantie treedt op als het geladen deeltje zich bevindt in een elektrisch veld evenwijdig aan zijn baan, en in een magnetisch veld loodrecht daarop.
Als 2π〖f_c〗_= ωc, waarin fc de frequentie van het elektrisch veld en ωc de cyclotronfrequentie zijn, dan kan het deeltje energie opnemen uit het wisselveld. Door meting van de frequentie en de magnetische inductie, waarbij de resonantie optreedt, kan men de massa van het deeltje bepalen, mits de lading bekend is.
