[Lat.], bn., betrekking hebbend op de curie; curiaal schrift, pauselijk kanselarijstuk. curia ius norit [Lat., de rechtbank kent het recht], procesrechtelijke regel, volgens welke partijen, uitgezonderd in geval van beroep op een gewoonterechtelijke regel, het bestaan van een rechtsregel niet hoeven te bewijzen. De rechter is uit hoofde van art. 48 Ned.
WBv verplicht om ambtshalve de rechtsgronden aan te vullen, die door partijen niet zijn aangevoerd.
Litt. H.Vriesendorp, Ambtshalve aanvullen van rechtsgronden (1970).
