[Lat.], m., afk. Cb, buienwolk, uitgebreide wolkenpartij met aanzienlijke verticale ontwikkeling, bestaande uit koppen die zich verheffen in de vorm van bergen of torens.
Onder de basis van een cumulonimbus, die vaak zeer donker is, bevinden zich meestal lage wolkenflarden en is soms neerslag te zien in de vorm van valstrepen. De vezelige structuur aan de top van de cumulonimbus, vaak in de vorm van een aambeeld, waardoor deze zich van de cumulus onderscheidt, vertoont enige gelijkenis met cirrus. Hij bestaat vaak uit ijskristallen. In een bepaald (koud) type cumulonimbus, dat vooral op hogere breedten voorkomt, breidt de cirrusstructuur zich op den duur door de gehele wolk uit, zodat de cumulusachtige delen vrijwel geheel verdwijnen (eindstadium van de buienwolk). Een kapje kan bij cumulonimbus op precies dezelfde wijze voorkomen als bij cumulus. De voorzijde van een uitgebreid cumulonimbus-complex doet zich soms voor als een grote, gerafelde, donkergetinte boog, de arcus, die een wat minder donker gedeelte van de hemel begrenst.
Vrij dikwijls worden aan de cumulonimbus uiervormige uitstulpingen waargenomen, de mamma. Als dreigende wolken de hemel bedekken en men zowel valstrepen als mamma waarneemt, is daarmee een cumulonimbus voldoende gekenmerkt, ook al ontbreken andere kentekenen. Bovendien karakteriseren echte buien de wolken als cumulonimbus, ook als de toppen niet waarneembaar zijn. Cumulonimbus-toppen kunnen tot grote hoogte reiken, soms zelfs tot de tropopause en in de tropen soms tot enkele km in de stratosfeer.
