Louis, Frans filosoof en wiskundige, *17.1868 Parijs, ♱3.8.1914 nabij Melun. Hij werd hoogleraar filosofie, eerst te Toulouse en Caen, vanaf 1905 aan het Collége de France.
Hij was redacteur van de Revue de Métaphysique et de Morale. Hij liet (evenals Russell) wiskunde en logica ineenvloeien, en verdedigde de moderne zgn. logistiek: symbolische, algebraïsche logica. In verband hiermee bepleitte hij het ontwerpen ‘van een waarlijk internationale en rationele taal’, als hoedanig hij de Ido-taal (hervormd Esperanto) aanbeval. Verdienstelijk maakte hij zich ook door onderzoeking van Leibniz’ logica.
Werken: L’infini mathématique (diss., 1896), La logique de Leibniz (1901), Opascules et fragments inédits de Leibniz (1903), Hist. de la langue universelle (met L.Léau, 1903), Les principes des mathématiques (1905), L’algèbre de la logique (1905).
