[➝Fr.], v. (-s),
1. verbetering van een fout of onnauwkeurigheid: een aanbrengen; de aanwijzingen van instrumenten vereisen bijna altijd enige het verbeteren, nazien van schoolwerk, van drukproeven (e): de — kost veel tijd; (militaria) verandering in de gegevens voor, resp. in, de stand van het richtmiddel van een wapen (e); (overdr.) werk dat verbeterd moet worden: mee naar huis nemen; (drukkerij) fouten: er zit nog — in; (ook) proef met de daarin gebrachte verbeteringen; extracorrectie, correctie die het gevolg is van veranderingen in de oorspronkelijke tekst;
2. terechtwijzing.
(e) grafische techniek. Voor het verbeteren van fouten worden verschillende zgn. correctietekens (tabel) gebruikt, die door de schrijver of corrector op de proef worden aangebracht in de gezette tekst en in de marge worden herhaald met daarachter de te zetten tekst; een aanwijzing, b.v. cursief, wordt omhaald. De corrector moet er naar streven bij ingrijpende veranderingen in het zetsel, het werk voor de zetter zoveel mogelijk te beperken, door de veranderingen zo eenvoudig mogelijk te maken, aangezien elke weglating of invoeging verandering kan brengen in de lengte van de gecorrigeerde regel, waardoor een verschuiving van de volgende regels, het zgn. verlopen, ontstaat. Correcties ten gevolge van wijzigingen van de oorspronkelijke tekst (de kopij) noemt men auteurscorrectie, ook als ze door een redacteur zijn aangebracht. In Nederland en België wordt voor het corrigeren van drukwerk gebruik gemaakt van genormaliseerde correctietekens (Ned. NEN 632, Belg.
NBN 287). litt. W.F.H.Bakels, Goed taalgebruik en het persklaar maken (1955).
militaria. Met de correctie kan een geconstateerde of te verwachten afwijking worden opgeheven: lengtecorrecties hebben betrekking op de schootsafstand; breedtecorrecties betreffen de schootsrichting.
