v. (-turen), blijvende spierverkorting.
Contracturen ontstaan door aanhoudende, sterke samentrekking van de spier (actieve contractuur) of door een met schrompeling gepaard gaande ziekte van de spier (passieve contractuur). Actieve contracturen ontstaan door abnormale prikkels of prikkelbaarheid van de spier en vooral ook bij verlamming van de antagonistische spieren. Aan de ledematen ontstaan contracturen van de vinger buigers bij verlamming van de strekkers of omgekeerd (b.v. bij kinderverlamming). De spierverkorting veroorzaakt een abnormale stand (dwangstand) van het betrokken gewricht. Littekenweefsel, b.v. na uitgebreide verbranding van de huid, en schrompeling door ziekte van pezen, banden of gewrichtskapsel kunnen hetzelfde gevolg hebben.
