[Lat.], v., (Romeins recht) een persoonlijke actie van strikt recht tot terugvordering van een bepaalde geldsom of zaak.
Zo kon de condictio ob turpem causam worden ingesteld wanneer de ontvangst van het geld of goed door de aangesprokene een daad was geweest in strijd met de goede zeden; de condictio furtiva tegen de dief; de condictio indebiti tot terugvordering van onverschuldigde betaling. Het Ned. en Belg. recht op het stuk der ongerechtvaardigde verrijking vindt zijn oorsprong in de Romeinse condictio.
Litt. M.Kaser en F.Wubbe, Romeins privaatrecht (1971).
