eerste prins van Condé, *7.5.1530 Vendôme, l (verm.) ♱3.3.1569 Jarnac; zoon van Charles de Bourbon, hertog van Vendôme, en broer van Antoine de Bourbon, koning van Navarra. Na de dood van zijn vader (1537) werd hij calvinistisch opgevoed en werd hij leider van de hugenoten.
In 1560 beraamde De Condé de zgn. samenzwering van Amboise tegen koning Frans II, die door het katholieke geslacht van de Guises werd beheerst. De aanslag mislukte en De Condé werd gevangengenomen, maar door het overlijden van de koning van de doodstraf gered. Hij vocht in de burgeroorlog volgend op de hugenotenmoord van 1562 (bloedbad van Vassy) en werd na de verloren Slag bij Jarnac op last van Anjou vermoord. Werk: Mémoires (1743).
Litt. L.Romier, La conjuration d’Amboise (1923).
