concordaat (konkordaat) - [➝Lat. concordare, overeenstemmen], o. (-daten),
1. verdrag, overeenkomst tussen staten en m.n. tussen de RoomsKatholieke Kerk en een bepaalde staat (e);
2. gerechtelijk akkoord, ➝faillissement (België).
(e) Het concordaat is een bilateraal verdrag tussen de ➝Apostolische Stoel en de burgerlijke overheid van een bepaald land. Concordaten creëren staatsrecht voor de betrokken staat en particulier kerkelijk recht voor de Rooms-Katholieke Kerk.
Het Concordaat van ➝Worms (1122) tussen paus Calixtus II en keizer Hendrik v wordt gewoonlijk als eerste concordaat in de geschiedenis beschouwd. Bekend is vooral het concordaat tussen Frankrijk (Napoleon) en Pius VIIl in 1801. Onder het pontificaat van Pius XI (1922-39) werden vele concordaten gesloten, o.a. met Italië (1929) en Duitsland (1933).
litt. N.Jung, Le droit public de léglise dans ses relations avec les états (1948); L.Schöppe, Konkordate seit 1800 (1964); A.Albrecht, Koordination von Staat und Kirche (1965).
