Cubaans schrijver, *26.12.1904 Habana; zoon van een Frans architect. Carpentier studeerde architectuur en muziek en moest vanwege zijn politieke activiteiten lang buiten Cuba wonen.
In 1959, na de revolutie, keerde hij terug en ging hij een belangrijke rol spelen in de schrijversorganisatie.Carpentier wordt beschouwd als een van de grondleggers van de nieuwe Latijns-Amerikaanse roman. Hij introduceerde als een van de eersten lo real maravilloso, een mengeling van fantasie en realisme. Zijn in barokke stijl geschreven romans zijn studies van het Caribisch verleden.
Grote bekendheid kreeg Los pasos perdidos (1953), dat het kernprobleem van de Latijns-Amerikaanse intelligentsia behandelt: nl. de vervreemding van de eigen realiteit. Hij schreef essays over muziek en litteratuur. Werken: Ecué-yamba-o (1933), El reino de este mi mundo (1949), Los pasos perdidos (1953; Ned. vert.
Heimwee naar de jungle, 1960), El acoso (1956), Guerra des tiempo (1958), El siglo de las luces (1962, Ned. vert. De guillotine op de voorsteven), El recurso del método (1974).
LITT. R.Müller-Bergh, A.Carpentier, estudiobiográfico critico (1972); Z.Palermo enz., Historia y mito en la obra de A.Carpentier (1972).
