Ned. letterkundige, *29.5.1588 Middelburg, ✝7.11.1658 Middelburg. De Brune studeerde rechten te Leiden, was advocaat te Middelburg en raadpensionaris van Zeeland (1649—58).
Hij vertaalde uit het Hebreeuws de Spreuken van Salomo: Proverbia (1619), De CL Davids Psalmen (1644) en Salomons Hoogh-lied (1647). Invloed van Cats en Huygens blijkt uit zijn didactisch-moralistische poëzie: Hemels-feest (1621), Emblemata of Zinnewerck (1624; uitg. met inl. door P.J.Meertens, 1970), Ziel-gerechten (1632), Nieuwe wyn in oude le’erzacken (1636), en proza: De grondsteenen van een vaste regieringe (1621), Bankketwerk van goede gedagten (1657 60).
LITT. C.H.O.M.von Winning, Johan de Brune de Oude (1921); P.J.Meertens, in: Letterkundig leven in Zeeland (1943).
