[Eng.], m. (-s), prehistorische woning.
Een broch bestond uit los op elkaar gestapelde stenen, overdekt met een houten dak. De muren, doorgaans ca. 4 m dik, omgaven een ronde ruimte van gemiddeld 10 m doorsnede. In de muur bevond zich een ingang, terwijl er soms kamers en trappen in waren uitgespaard. Brochs komen vrijwel uitsluitend in Noord-Schotland voor en werden rond het begin van de jaartelling gebouwd. Het meest beroemde voorbeeld is de broch van Mousa, Shetland, die thans nog ruim 13 m hoog is.
