Bouwgrond

betekenis & definitie

m. (-en),

1. grond, aangewezen of verkrijgbaar om er gebouwen, m.n. woningen op te laten zetten: bouwgrond te koop;
2. (als stofn.) grond voor landbouw geschikt: een goede bouwgrond eist weinig mest; (als zaaknaam, in het mv.) bouwakker.