Léon, Frans schrijver, *11.7.1846 Périgueux, †3.11.1917 Bourg-la-Reine. In 1864 ging Bloy naar Parijs, waar hij de invloed van Barbey d’Aurevilly onderging.
Hij was een auteur in wiens werken een rooms-katholiek aspect naar voren kwam.In zijn verhalen, autobiografische romans, artikelen en pamfletten trok hij in flamboyante stijl en in apocalyptische beelden fel van leer tegen materialistische begeerte en gezapigheid, tegen rijkdom, burgerlijkheid en (religieuze) gemakzucht en oneerlijkheid. Hij was een fanatiek-profetisch verkondiger van een compromisloos christendom. Werken: autobiografische romans: Le désespéré (1886), La femme pauvre (1897); polemisch proza: Léon Bloy devant les cochons (1894), Les dernières colonnes de l’église (1903), Belluaires et porchers (1905), Exégèse des lieux communs (1902-13); historische werken: Le révélateur du globe (1883), L’âme de Napoléon (1912), Jeanne d’Arc (1915); memoires en dagboeken: Le mendiant ingrat (1898), Mon Journal (1904), Quatre ans de captivité (1905), L’invendable (1909), Le vieux de la montagne (1911), Le pèlerin de l’absolu (1914), Au seuil de l’Apocalypse (1916), Méditations d’un solitaire (1917), La porte des humbles (1920).
LITT. J. Bollery, L. Bloy (3 dln. 1947-54); H. Juin, L. Bloy (1957); J.
Petit, L. Bloy (1966); S. Fumet, L. Boy (1967).
