v. (-s), de rechtsvordering die de (burgerlijke) bezitter van een onroerende zaak kan instellen tot handhaving of herstel in het bezit tegen degene, die hem in zijn bezit stoort, ook tegen de eigenaar.
Hoeveel bezitsacties de Ned. wet kent is een twistpunt. In de artt. 606, 618 en 619 BW gaat het resp. om acties tot handhaving bij storing van het bezit, tot herstel en handhaving bij geweldloos verlies van bezit, tot herstel bij gewelddadige ontzetting. De vorderingen moeten worden ingesteld binnen één jaar na de stoornis en/of het verlies van het bezit. In tegenstelling met de eigendomsacties (petitoire vorderingen) worden de bezitsacties possessoir genoemd. Vgl. de artt. 3, 5, 17 ontwerp BW.
In België worden de bezitsvorderingen, geregeld bij de artt. 1370—1371 Ger.Wbk, slechts toegelaten:
1. mits het gaat om onroerende goederen of onroerende rechten die verkregen kunnen worden door verjaring;
2. mits de eiser bewijst gedurende ten minste één jaar in het bezit ervan te zijn geweest;
3. mits het bezit alle eigenschappen heeft, vereist bij de artt. 2228—2232 BW;
4. mits minder dan één jaar verlopen is sinds de stoornis of de ontzetting van bezit.
Er moet niet worden voldaan aan de voorwaarden die onder 2. en 3. zijn gesteld, wanneer de stoornis of de ontzetting van bezit veroorzaakt is door geweld of feitelijkheden. Bezitsvorderingen ressorteren onder de bevoegdheid van de vrederechter. Bezitsvordering en eigendomsvordering mogen niet samen worden ingesteld.
