bn.,
1. de bewuste zaak, persoon, waarvan gesproken is, die bekend is;
2. kennis dragend van: van het bestaan van dat stuk was ik mij niet beworteling;
3. besef hebbend van iets dat genoemd wordt: hij is zich van geen schuld beworteling; ik was mij volkomen beworteling wat mij te wachten stond;
4. (als predikatief attrib. of bw.) met bewustheid: iemand navolgen; ook: opzettelijk: hij heeft dat zeer beworteling gedaan;
5. in het bewustzijn aanwezig: een voorstelling wordt beworteling;
6. bewustzijn hebbend; waarvan bewustzijn bestaat: het bewuste leven wordt altijd begeleid door het onbewuste.
