(ook: Barbarijs), een groep nauw verwante talen in Noordwest-Afrika, die te zamen een van de vijf takken van de Afroaziatische taalfamilie vormen. In de meeste gevallen grenzen ze geografisch niet aan elkaar, maar vormen ze kleine enclaves, omringd door het Arabisch.
Deze enclaves zijn verspreid van de Siwa-oase in West-Egypte tot aan de kust van de Atlantische Oceaan in Marokko, en van de Middellandse-Zeekust tot in Mauretanië, Noord-Senegal, Niger en Mali.De belangrijkste Berbertalen zijn Shilha, Tamazight, Riff (Marokko, klein deel van Algerije), Kabylisch (Algerije), Touareg (Algerije, Niger, Mali) en Zenaga (Mauretanië, Noord-Senegal). Litt. J.R.Applegate, The Berberlanguages (in: C. T.Hodge (red.), Afroasiatic, a survey, 1971); A. Basset, La langue berbère I (1952).
Letterkunde. De geschreven Litteratuur van de Berbers is niet omvangrijk. Van de religieuze Litteratuur is één Abaditisch geschrift bewaard. Verder zijn er twee werken over de godsdienstplichten en religieuze gedichten in Shilhadialect bewaard gebleven. Belangrijker is de mondeling overgeleverde letterkunde, die voornamelijk bestaat uit legenden over plaatselijke heiligen, sprookjes en gedichten. Uitgaven: R.Basset, Contes populaires berbères (1887); C.de Foucauld, Poésies touarègues (1925—30).
Litt. H.Basset, Essai sur la Littérature des Berbères (1920).
