v. (-sen), kloosterlinge onder de regel van Benedictus van Nursia.
De benedictinessen leiden een beschouwend leven, onderhouden de clausuur en wijden een groot gedeelte van de dag aan het goddelijk officie. De traditie noemt ten onrechte de H. Scholastica als stichteres. Naast deze monialen ontstonden in de 17e eeuw congregaties die zich aan ziekenverpleging en andere charitatieve werken wijdden. In totaal zijn er ca. 20000 benedictinessen met o.a. in Ned. kloosters te Oldenzaal, Tegelen, Driebergen, Breda, Valkenburg en Heesch, in België o.a. te Brugge, Gistel, Geraardsbergen, Hekelgem, Luik, Leuven, Menen en Ermeton. benedictijn.
Litt. S.Hilpisch, Gesch. der Benedikterinnen (1951).
