Byzantijns officier, *ca. 500 Germania, †565 Konstantinopel. Belisarios dankte zijn snelle promotie aan de vriendschap van zijn vrouw Antonina met keizerin Theodora.
In 532 dempte hij een oproer in Konstantinopel, daarna onderwierp hij het Vandalenrijk in Noord-Afrika (533-34) en de Goten in Italië (535-40). Toen hij in het oosten tegen de Perzen had gestreden (541-42) kwamen de Goten in opstand. Andermaal naar Italië gestuurd werd hij, vooral door naijver, onvoldoende gesteund en in 548 van zijn commando ontheven.Pas elf jaar later trad Belisarios opnieuw op als veldheer; ditmaal tegen de Bulgarenstam van de Koetrigoeren, die hij over de Donau terugsloeg. Keizer Justinianus was echter weinig ingenomen met Belisarios’ roem. In 562 werd hij op beschuldiging van samenzwering gevangengezet; in 563 vrijgelaten. De figuur van Belisarios is in Griekenland in de middeleeuwen met tal van legenden omweven, en werd in het westen sinds de barok vaak ten tonele gevoerd (‘roman van Belisarios’).
Litt. L.M. Chassin, Bélisaire (1957); B. Rubin, Das Zeitalter Justinians I (1960).
