Vissarion Grigorevitsj, Russisch criticus, *1.6.1811 Sveaborg, †26.5.1848 Sint-Petersburg; zoon van een plattelandsarts. Hij studeerde letteren aan de universiteit van Moskou, maar moest deze verlaten wegens een door hem geschreven toneelstuk tegen de lijfeigenschap.
Aanvankelijk stond hij onder invloed van Hegel, na 1840 van Franse socialisten als Saint-Simon en Fourier.Hij was een hartstochtelijk voorstander van de tendensLitteratuur en wordt de heraut genoemd van de naturalistische (realistische) school. De ‘razende Vissarion’, zoals men hem noemde, werd bekend door zijn felle reactie op Gogols Correspondentie met vrienden, waarin deze zich distantieerde van de nieuwe Litteraire richting. Zijn verdienste voor de Russische letterkunde was groot: talrijke destijds jonge schrijvers, Dostojevski, Gontsjarov, Toergenjev, zijn door hem ontdekt.
Litt. P.I. Lebedev-Poljanski, V. Belinski (1945); J. Oksman, Kroniek van leven en werken van V.G. Belinski (1958); T. Proctor, Dostojevsky and the Belinsky school of literary criticism (1969).
