Guy, Frans dichter-zanger en componist, *1930 Cairo. Aangezien zijn vaders beroep dat vereiste, bracht Béart zijn jeugd buiten Frankrijk door.
In 1948 trok hij naar Parijs waar hij in 1952 afstudeerde als ingenieur weg- en waterbouwkunde. Van 1952—57 werkte hij als wiskundeleraar en als ingenieur op een researchbureau.In die tijd begon hij chansons te schrijven, die hij ’s avonds zelf uitvoerde in de litteraire cabarets van Saint-Germain-des-Prés. In 1957 werd hij in het cabaretrestaurant La Colombe ontdekt door M. Valette waarna hij zijn eerste langspeelplaat maakte, waarvoor hij direct de Grand Prix du Disque verwierf. Patachou en Juliette Gréco namen zijn werk op hun repertoire.
Béart heeft in een opvallende loopbaan, die nog steeds voortduurt, het Franse chanson verrijkt met klassieke, sterk aan de volksmuziek verwante liedjes, b.v. L’eau vive en Printemps sans amour. In 1965 werd zijn werk bekroond met de Prix CharlesCros. In latere jaren ging hij science-fiction elementen in zijn teksten verwerken: Vénus mathématique, Les enfants sur la lune.
LITT. R.Beauvais, G.Béart (série Poètes d’aujourd’hui, 1965).
