o., een neurotische stoornis waarbij een niet-verwerkte concurrentiestrijd met de vader onbewust verder wordt gevoerd met vaderfiguren als een chef, een meerdere, de autoriteit in het algemeen.
Personen met een autoriteitsconflict zijn niet in staat om verschillende meerderen te benaderen als individuen: zij reageren alleen maar op het feit dat het meerderen zijn en wel op een stereotype manier. Deze stereotype reactie wordt gekenmerkt door tegenstrijdige gevoelens. Enerzijds zijn er gevoelens van sterke afhankelijkheid en bewondering, behoefte aan goedkeuring en liefde, anderzijds is er de neiging tot competitie en protest, angst en verzet jegens de autoriteit. Dit verwarrend geheel van gevoelens noemt men ‘conflict’. Het autoriteitsconflict wordt veelal in relatie gebracht met de relatie die de persoon tijdens zijn jeugd heeft gehad met zijn vader en/of moeder. Soms is het autoriteitsconflict zo sterk dat elke vorm van verplichting verzet oproept, hetgeen tot uiting kan komen in werkstoornissen en onmaatschappelijk gedrag.
LITT. K. Horney, De neurotische persoonlijkheid van onze tijd (1973).
