bergvolk van ca.300000 zielen in het Indonesische deel van Timor. De Atoni leven vooral van swiddenlandbouw.
Er heerst echter overbevolking en de daaruit voortvloeiende overbeplanting leidt tot ernstige bodemerosie. Vele Atoni zoeken een bestaan in de voornaamste plaatsen van Timor.Pogingen van de Indonesische regering om de Atoni tot permanente akkerbouw te brengen, zijn tot nu toe vrijwel mislukt. De Atoni waren tot het ingrijpen van het Ned. koloniale bestuur (1910) georganiseerd in vorstendommen die voortdurend met elkaar op voet van oorlog (sneltochten) stonden. Die vorstendommen kenden een adel (de radja en zijn verwanten), burgers en slaven. De adel vervulde niet alleen een bestuurlijke, maar vooral ook een rituele functie. Onder Ned. bestuur werd dit beginsel niet openlijk aangetast. Wel werd een aantal vorstendommen samengevoegd, hetgeen tot machtsverlies van de adel en permanent verzet aanleiding gaf.
Dit duurde onder de Indonesische republiek voort. Directe invloed op de Atoni-dorpssamenleving hebben de ambtenaren van het centrale bestuur nog niet. Als veehouders leveren de Atoni vlees aan andere Indonesische eilanden, maar de veehouderij is in eerste instantie voor intern, ritueel gebruik bestemd. Koeien vormen een belangrijk deel van de bruidsschat. De Atoni zijn animisten, maar kennen een hoogste wezen. Een kleine groep is tot het christendom bekeerd.
LITT. F.J.Ormeling, The Timor problem (1956); H.G.Schulte Nordholt, Het politieke systeem van de Atoni van Timor (diss. 1966).
