[Gr. a, niet, tonos, spanning, toon], bn. en bw.,
1. niet in een bepaalde doorgaande toonaard gecomponeerd: atonale muziek;
2. (overdr.) gezegd van sommige letterkundige voortbrengselen waarin de regels van de gewone taalconstructie niet in acht genomen worden; atonale poëzie, zie Experimentelen, de zie Vijftigers.
