o., het in de organisatie gevoerde beleid met betrekking tot de factor arbeid.
In enge zin impliceert het een visie op arbeid als produktiefactor, naast kapitaal. In deze visie wordt hoofdzakelijk aandacht besteed aan zaken als de hoogte van het loon, regelingen met betrekking tot vakantie- en snipperdagen, werktijden enz. Volgens deze visie richt het arbeidsbeleid zich derhalve primair op de rol van de functionaris als deelhebber aan het produktieproces. Dit arbeidsbeleid is derhalve een noodzakelijke vorm van dienstverlening aan de problematiek aangaande een doelmatige bedrijfsvoering, arbeidsverdeling, arbeidsmotivatie en sociale bescherming.
In de ruime visie op het arbeidsbeleid wordt er vanuit gegaan dat de onderneming meer is dan alleen maar een produktiesysteem met functionarissen. Deze opvatting wint meer en meer veld. Een van de kernprocessen in deze visie op het arbeidsbeleid is dat het geestelijk en materieel welzijn van de werknemer als uitgangspunt voor het beleid moeten worden beschouwd. Zaken als het democratiseren van de arbeidsverhoudingen krijgen in deze visie aandacht, omdat men erkent dat democratisering een waarde in zichzelf heeft. Daarnaast moet het streven naar verantwoordelijkheidsverruiming in de werksituatie worden genoemd. Een van de instrumenten om de met deze opvatting aangaande het arbeidsbeleid beoogde resultaten te bereiken, is het werkoverleg.
LITT. J.Berting, L.U.de Sitter e.a., Arbeidsvoldoening en arbeidsbeleid (1968); H.J.van Zutphen, Arbeid en arbeidsbeleid in de onderneming (1972).
