m. (mv.), naam van religieuze gemeenschappen.
Belangrijk zijn geweest:
1. een door Gerardo Segarelli van Parma ca. 1260 gestichte predikerssekte, die de absolute armoede predikte en de kerk scherp aanviel. Zij werd door Honorius IV in 1286 verboden en haar stichter stierf in 1300 op de brandstapel. Hij werd echter opgevolgd door de fanatieke Fra Dolcino. De sekte stierf pas uit in de tweede helft van de 14e eeuw.
2. een religieuze gemeenschap van eremieten, die in de 13e eeuw in Italië werd gesticht ter bestrijding van voornoemde apostelbroeders. Dankzij de H. Placidus van Foligno (†1398) kende zij een grote bloei. In 1589 werden de apostelbroeders met de ambrosianen verenigd in de congregatie van de barnabieten (opgeheven 1646).
LITT. M. Heimbucher, Die Orden und Kongregationen der katholischen Kirche (1934).
