Adad, Mesopotamische god van regen, storm, donder en onweer, met een zeer algemene verering, ook in Syrië (o.a. in Aleppo en Damascus), waar hij voorkomt onder de namen Addoe (Amorieten), Haddoe (Oegarit; als tweede naam van Baal) en Hadad (Arameeërs; o.a. in uit het OT bekende koningsnamen zoals Benhadad). Zijn Soemerische pendant in Zuid-Mesopotamië was Isjkoer. Vooral in Mari en in Assyrië genoot Adad veel verering (belangrijke tempel samen met Anoe in Assoer); hij komt in veel van góden afgeleide persoonsnamen voor. Adad schonk niet alleen vruchtbaarheid (of droogte en hongersnood als hij vertoornd was), maar was ook, samen met Sjamasj, de orakelgod.
Zijn symbooldier is de stier; zijn echtgenote is Sala. LITT. H.Schlobies, Der Akkadische Wettergott in Mesopotamien (1925); H.Gese, Die Religion Altsyriens (in: Die Religionen der Menschheit (1970)).
