abrogatie - abroga'tie [Lat. abrogare, door een voorstel aan het volk (een wet) af schaffen], v., afschaffing van rechtsregels, m.n. van wetten.
Zij kan zowel in Nederland als in België uitdrukkelijk of stilzwijgend geschieden; uitdrukkelijk doordat een wetgever met zoveel woorden de werking van een vroegere regeling geheel of gedeeltelijk opheft, stilzwijgend doordat de inhoud van een latere regeling met die van een vroegere onverenigbaar is en beide voorschriften niet gelijktijdig kunnen worden opgevolgd.
