ablatie - abla'tie [Lat. ablatio, wegvoering], v., een vorm van erosie, nl. het wegvoeren van materiaal door wind en water (denudatie), ook oppervlakte-afsmelting van een gletsjer.
Bij Alpengletsjers bedraagt de ablatie een ijsdikte van 2 à 3 m per jaar. Gevolgen van de ablatie zijn alle door de afsmelting veroorzaakte vormen (beekbeddingen op het gletsjeroppervlak e.d.). Meer algemeen wordt met ablatie de gehele, door de zonnestraling, door warme lucht, door regen en het water der smeltwaterbeken veroorzaakte afsmelting van de gletsjer beneden de firnlijn verstaan. Op lagere breedte, in tropische hooggebergten speelt de stralings-ablatie een grotere rol.
