aardstroom - aard'stroom, m. (-stromen), 1. de elektrische stroom die de al of niet opzettelijke aardverbinding van een elektrisch toestel of circuit doorstroomt (aardsluitstroom, aardlekbeveiliging) ; 2. de elektrische stroom die gaat lopen als twee punten in de aarde geleidend verbonden zijn.
1. Bij elektrische tractie met bovenleiding b.v. dienen in de regel de rails als retourleiding en zijn met de negatieve pool van de stroombron in de centrale of onderstation verbonden. Aangezien de weerstand van de rails niet nul is en de rails op zeer veel plaatsen met de aarde in contact zijn, zal een klein deel van de retourstroom zijn weg door de aarde nemen en daarbij gebruik maken van metaalmassa’s zoals waterleiding- en gasbuizen.
2. Doordat fluctuaties in het aardmagnetische veld door inductie vrij grote elektrische spanningen in de aardkorst kunnen veroorzaken, kan een aardstroom ontstaan als men twee punten door een geleider verbindt. Indien de geleiders zeer lang zijn (b.v. kabels), kan de aardstroom wel eens bijzonder groot zijn en dientengevolge een ramp veroorzaken. De verschillen in spanning kunnen daarin dan tot tientallen volt per kilometer oplopen. De magnetische storm van 14.5.1921 was de oorzaak van het afbranden van het telegraafkantoor te Karlstadt: de aardstroom deed toen brand ontstaan. Tijdens de magnetische storm van 25.1.1938, die in Nederland met zeldzaam fraai poollicht gepaard ging, kwamen ernstige storingen voor in het Noordamerikaanse telegraafnet; er werden toen op een aantal plaatsen extra spanningen tot 400 V waargenomen.
