aan'gezichtskramp, v./m. (-en), (spasmus facialis), snelle, meestal pijnloze onwillekeurige spiertrekkingen in de aangezichtsspieren, die door de nervus facialis (zevende hersenzenuw) verzorgd worden.
De afwijking treedt bijna steeds éénzijdig op, gaat soms over op de andere gelaatshelft waarbij de oorspronkelijk aangedane zijde ervan wordt bevrijd, maar zij kan zich over alle mimische spieren uitstrekken of tot een bepaalde groep beperkt blijven (b.v. de spieren om het oog). De samentrekkingen treden meestal intermitterend op en zijn van wisselende duur. Het optreden is vaak gebonden aan spreken of staat onder invloed van nerveuze factoren. Afgezien van die gevallen, waarbij de oorzaak gelegen is in een plaatselijke aandoening van de zevende hersenzenuw, een ontsteking of druk uitoefenend proces van de omgeving, kan het verschijnsel samenhangen met een nerveuze constitutie. De behandeling is dan ook daarop gericht. Bij hardnekkige gevallen kan een injectie met een kleine hoeveelheid alcohol in de omgeving van de zevende hersenzenuw vlak voor het oor de aangezichtskramp tot verdwijnen brengen doordat hierdoor een zeer lichte verlamming van de behandelde gelaatshelft wordt veroorzaakt (zie tic),
