Z. O.-Europa, Balkan; 10-15 m. Kleine boom of hooggroeiende, brede struik, waarvan de bladeren eveneens zeer veel op die van de gewone esdoorn gelijken, doch veel dieper, bijna tot de basis gelobd, terwijl vooral de middenlob aan de basis zeer smal is en alleen bij de top groot getand en spits toelopend.
Jonge twijgen glanzend bruin-groen, aan de top rood-bruin en kaal; bladeren aan tot 12 cm lange roodgekleurde bladstelen, 6-12 cm lang en even breed, aan jonge, sterk groeiende struiken groter, bovenzijde matglanzend donkergroen en kaal, onderzijde blauw-groen, eerst fijn behaard, later kaal met geelbruine baarden in de oksels, 5-lobbig, ook de laagst geplaatste lobben meestal goed ontwikkeld en horizontaal afstaand. Bloemen na de bladontwikkeling, groen-geel in eivormige, opstaande, pluimvormige trossen; vruchten min of meer hangend, met brede vleugels, deze sterk naar elkander toegebogen en ten dele elkander bedekkend.
Evenals de vorige soort op beschutte plaats planten;
verlangt een droge, kalkrijke bodem.
