De westerlauwerse handschriften zijn over het algemeen jonger dan de oosterlauwerse, hetgeen ook uit hun taalvorm blijkt.
Toenemende invloed van mnl. schrijftraditie blijkt uit spellingen (bijv. vocaallengte door middel van extra letter - vaak
Het komt daarbuiten slechts voor in Ommelander rechtshandschriften, in vertalingen van wl. teksten in het Nedersaksisch. Ook van oorsprong wl. teksten in de ol. hss. H1/2 en F vertonen wl. sporen (bijv. sian in H). Ook binnen het wl. Ofr. tekenen zich dialectverschillen af, die ten dele nog in latere tijden aanwezig zijn: alg. setta, sella ‘verkopen' naast zuidwestelijk sotta, solla en noordoostelijk satta, salla. Ook n.o. wasa ‘zijn' voor alg. wesa.
Zie: Bremmer Jr., R.H., An Introduction to Old Frisian (2009); Versloot, A.P., Mechanics of language Change (2008); Bremmer Jr., R.H., ‘The Geographical Division and Periodization of Old Frisian' in: Handbuch 602-606.