zie tweede citaat.
Ook de gedachte van de ‘Godsverduistering’ - een analogie van zonsverduistering - de term van Martin Buber, die Berkhof en ook de hervormde synode overnemen, helpt niet bij de typering van en het reageren op de huidige situatie. Zonsverduisteringen zijn namelijk zeldzaam en zeer tijdelijk. Het is wel een verschijnsel dat je, als je niet weet wat er aan de hand is, kan beangstigen. Maar het speelt zich toch buiten jezelf af. Dat alles kun je van ‘Godsverduistering’ niet zeggen. Buber gebruikte dat woord al tientallen jaren geleden en de verduistering houdt nog steeds aan. Ze neemt zelfs toe in intensiteit en bereik. Het aantal mensen dat in deze schaduw leeft groeit gestadig. En het is een niet te overwinnen innerlijk gevoel van geloofsonmogelijkheid. Trouw, 13-10-88
De term ‘Godsverduistering’ is van de bekende joodse godsdienstfilosoof Martin Buber. Hiermee bedoelde hij dat, naar analogie van de zonsverduistering waarbij de maan zich tussen de zon en de aarde schuift, de menselijke zelfbeschikking zich tussen de mens en God heeft gesteld. In de moderne maatschappij is geen plaats meer voor God. Hij past niet in het denken. Trouw, 13-07-91
